مرجع بیماری‌ها و عفونت‌های مقاربتی سالمید > باکتریایی > سیفلیس

تشخیص سیفلیس سخت است زیرا اغلب علائم دیگر بیماری‌ها و عفونت‌ها را تقلید میکند. حتی برخی آنرا “مقلد بزرگ” نامیده اند. سیفلیس دلیل اصلی توصیه به آزمایش‌های مکرر بیماری‌های منتقله مقاربتی است. علائم می‌توانند شبیه بیماری‌های دیگر باشد و به همین دلیل و عدم آزمایش به‌موقع، تشخیص دقیق دیر شود و آسیب دائمی به بدن وارد گردد. در این مطلب سالمید به شکلی مفهوم و روان به بررسی سیفلیس خواهیم پرداخت.

انتقال

همانند بسیاری از بیماری‌های منتقله مقاربتی، سیفلیس (یا سفلیس) می‌تواند با رابطه جنسی واژنی، مقعدی و دهانی در طی رابطه جنسی محافظت نشده (من‌جمله رابطه جنسی بدون کاندوم) انتقال یابد. این بیماری نمی‌تواند از طریق لباس، ظروف، استخرها، توالت یا دیگر تماس غیرجنسی منتقل شود. تنها استثنای این حقیقت این است که یک مادر مبتلا می‌تواند در طی تولد نوزاد، بیماری را به او منتقل کند. به این حالت سیفلیس ارثی می‌گویند.

علائم بالینی

یک عفونت سیفلیس چهار مرحله دارد. اولین مرحله، چندان شدید نیست. به این دلیل، ممکن است تشخیص ابتلای آن توسط افراد بسیار سخت باشد.

مرحله اول

شانکر در مرحله اول بر روی دست

راه اصلی که می‌توانید سیفلیس را از دیگر بیماری‌ها تشخیص دهید، رویت شانکری است که در طی مرحله اول ایجاد می‌شود. شانکر یک زخم کوچک و بدون درد است که می‌تواند برروی اندام تناسلی فرد مبتلا یا هر جای دیگر در بدن او ایجاد شود. در زنان، بعضاً شانکر می‌تواند در درون کانال واژنی، حتی بروی سرویکس (گردن رحم) بروز کند، بنابراین تشخیص آن بسیار سخت است. درحالی‌که شانکر ممکن است در طی چند هفته از بین رود، این امر به معنی رفع بیماری نیست. گره‌های لنفاوی متورم نیز در این مرحله رایج هستند.

مرحله دوم

سیفلیس در مرحله دوم بصورت جوش در کف دست یا پا

مرحله دوم با بروز تحریک پوستی مشخص می‌شود. با توجه به ذات تقلیدکننده سیفلیس، این تحریک پوستی اغلب مشابه بیماری‌های دیگر و یا حتی مشکلات پوستی است. معمول‌ترین مورد، ابقای تحریک پوستی بروی کف دست یا پا به صورت جوش است. غشاهای مخاطی شما، همانند مخاطات درون‌بینی یا واژن نیز می‌توانند زخم‌هایی داشته باشد. این تحریک پوستی می‌تواند همراه با علائم شبه آنفلوانزا شامل تب، گلودرد، سردرد، بدن‌درد یا ضعف و غیره باشد. اگر یک تحریک پوستی را همراه با این علائم داشتید، بهتر است آزمایش بدهید.

مرحله نهان

مرحله نهان، پیچیده‌ترین و ترسناک‌ترین قسمت داستان است. این مرحله، در صورت عدم درمان، حدوداً یک سال پس از اولین ابتلا رخ می‌دهد و می‌تواند پنج تا ۲۰ سال به طول بینجامد. اما آنچه که این مرحله را بسیار ترسناک‌تر می‌کند، این است که تنها راه تشخیص آن، انجام یک آزمایش خونی است.
درست است- هیچ علائمی وجود ندارد، ولی شخص همچنان در کل مرحله مرحله نهان قابلیت انتقال به افراد دیگر را دارد (گرچه اغلب متخصصین بر مسری‌تر بودن این بیماری در مرحله ابتدایی تأکید دارند).
مرحله نهان می‌تواند در صورت عود مجدد بیماری، همچنان فاقد علائم باشد. این امر عموماً در یک‌سوم افراد در مرحله نهان رخ می‌دهد.
بهرصورت، حاملگی در طی یک عفونت سیفلیس بسیار خطرناک است زیرا این بیماری نه تنها می‌تواند به شکل سیفلیس ارثی در نوزاد بروز یابد، که می‌تواند موجب سقط جنین یا تولد نوزاد مرده شود.

مرحله سوم (آخر)

گوم شکل گرفته شده روی بینی در مرحله سوم سیفلیس

خطرناک‌ترین مرحله سیفلیس، مرحله سوم است. این مرحله عملاً زمانی رخ می‌دهد که سیفلیس تا حدی پیشرفت کرده باشد که ابتلای بقیه اعضای بدن به شکل تهدیدکننده حیات فرد، آغاز شود.
این بیماری می‌تواند با حمله به پوست، سیستم تنفسی، استخوان‌ها، چشمان، و سیستم گوارشی همراه باشد. به این حالت، گوم می‌گویند. این بیماری موجب بروز زخم‌های کوچکی می‌شود که می‌تواند مشکلات متعددی را در ورای علائم پدید بیاورند. همچنین بیماری متعاقباً می‌تواند موجب سیفلیس قلبی عروقی شود، که عروق خونی و نهایتاً فضای قلب را تنگ کرده و سبب آنوریسم اتساع شریان آئورتی در نقصان قلبی شود.
سرانجام، این بیماری می‌تواند موجب سیفلیس عصبی شود. در این وضعیت به سیستم عصبی حمله می‌کند و موجب بروز تغییراتی در حالت روانی و شخصیتی می‌شود. در این وضعیت به شدت توانایی‌های فرد در تعامل با جامعه محدود ‎خواهد شد. همچنین می‎تواند موجب بروز سردردهای شدید، لرزش، از دست دادن تیزهوشی ذهنی و حافظه و کاهش شنوایی شود.

سیفلیس و ایدز

اگر این علائم به اندازه کافی شما را نترسانده‌اند، سیفلیس می‎تواند موجب افزایش خطر ابتلا به ایدز، در صورت تماس با آن، شود. این خطر به دلیل سیستم ایمنی تضعیف‌شده و زخم‌های باز ناشی از سفلیس، دو برابر است.

درمان

تمامی این موارد می‌توانند کاملاً ترسناک باشند، اما در عین حال سیفلیس یکی از آسان‌ترین بیماری‌های قابل‌درمان است. در هر مرحله‎ای از یک عفونت سیفلیس، من جمله مرحله سوم، پزشک می‎تواند پنی‌سیلین یا آنتی‌بیوتیک دیگری را برای درمان بیماری تجویز نماید. در واقع، درمان تنها به همین سادگی است، اما ناگفته نماند که آسیبی که بیماری ایجاد می‎کند (من‌جمله زخم یا هرگونه اثر رعب‌انگیز دیگر)، برگشت‌ناپذیر است. بااین‌حال، از پیشرفت بیماری می‎توان جلوگیری کرد.
ممکن است انجام آزمایشهای خونی بیشتری برای حصول اطمینان از اینکه کل عفونت از بین رفته است نیاز باشد و شاید پزشک بخواهد برای حصول اطمینان از هرگونه اثر مرتبط بروی سلامتی، شما را تحت نظر بگیرد.

[منابع: WebMD, CDC, Condomdepot]