فهرست مطالب
مرجع بیماری‌ها و عفونت‌های مقاربتی سالمید > بیماری‌های انگلی
برخلاف باور عمومی برای ابتلا به بیماری‌های انگلی، نیازی به گزیده شدن توسط حشره ندارید. در حالی‌که اغلب عفونت‌های انگلی این مطلب سالمید اساساً بیماری منتقله مقاربتی محسوب نمی‌شوند، با این‌حال می‌توانند به آسانی از طریق روابط جنسی منتقل گردند. در حقیقت، تنها تماس نزدیک با فرد مبتلا می‌تواند شما را در معرض خطر ابتلا به بیماری‌های انگلی قرار دهد.
جَرَب یا گال (Sarcoptes scabiei)
این جرب‌های کوچک عامل موجب خارش‌های شدیدی می‌شوند و درمان آنها بسیار سخت است. جرب‌ها از خانواده هیره هستند و امکان رؤیت آنها با چشم غیرمسلح وجود ندارد. آنها پوست را سوراخ کرده و در زیر آن تخم‌گذاری می‌کنند. بخش اعظم فعالیت آنها در شب و یا پس از تماس با آب مثل حمام است.
تماس پوستی همانند استفاده از تختخواب یا وسایل شخصی مشترک اغلب موجب انتقال جرب می‌شود ولی بروز علائم می‌تواند تا ۶ هفته به طول بینجامد. به همین دلیل، توصیه می‌شود که همسران دیگر اعضای خانواده همراه با فرد بیمار تحت درمان همزمان با کرم مخصوص یا قرص ضدانگل قرار گیرند.
شپش عانه (Pthirus pubis)
شپش عانه از طریق تماس جنسی منتقل می‌شود و در گذشته به دلیل تمایل به حفظ موهای ناحیه تناسلی شایع‌تر بوده است. همانند شپش سر، این شپش‌ها بروی بخش خارجی مو زندگی کرده و تخم‌های چسبناکی را بروی موها می‌گذارد. شامپوهای ویژه ضدشپش، درمان اصلی آنها محسوب می‌شوند، اما اغلب مردم ترجیح می‌دهند تا برای درمان قطعی این شپش، موهای خود را بتراشند.
شستشوی ناحیه با حوله‌های مرطوب داغ و سپس خشک کردن آنها با بیشترین درجه حرارت ممکن می‌تواند موجب مرگ تخم‌های باقیمانده شپش شود. کاندوم‌ها ناحیه مودار آلات تناسلی را نمی‌پوشانند و بدین ترتیب انتظار چندانی از آنها برای محافظت نمی‌شود داشت. بنابراین بهتر است تا زمان درمان کامل از برقراری رابطه جنسی بپرهیزید.
کرمک (Pinworm – Enterobius Vermicularis)
اگر کسی در منزل شما مبتلا به کرمک است، از رابطه جنسی دستی (من جمله استمنا) پرهیز کنید زیرا تخم‌های انگل در زیر ناخن شما باقی می‌مانند. برقراری رابطه جنسی مقعدی محافظت نشده با فرد مبتلا به کرمک به شدت خطرناک است. رابطه جنسی مقعدی همواره بهتر است محافظت شده باشد تا احتمال ابتلا به باکتری‌ها و بیماری‌های منتقله مقاربتی حداقل شود. در مورد کرمک که در کولون فرد مبتلا قرار دارد، تخم‌ها حتی با استفاده مشترک از یک تخت خواب یا توالت و ورود مستقیم به رکتوم (مقعد)، قابل انتقال هستند. توصیه می‌شود که حتی‌الامکان تا زمانی که تمامی افراد خانواده از طریق درمان دارویی حرفه‌ای درمان نشده‌اند، از برقراری رابطه جنسی پرهیز کنید.
کرم حلقوی – درماتوفیت‌ها (Ringworm – Dermatophytes)
این بیماری اغلب با یک کرم واقعی اشتباه می‌شود. کرم حلقوی اساساً یک انگل و یا کرم نبوده و یک حالت قابل انتقال پوستی محسوب می‌شود که عامل آن یک قارچ است. این قارچ می‌تواند در زیر ناخن‌ها و نواحی مرطوب پوستی بدن انسان به زندگی خود ادامه دهد.
این بیماری تحت عنوان خارش کشاله‌ها نیز شناخته می‌شود و کرم حلقوی واقع در ناحیه کشاله، در سطح داخلی ران‌ها، لمبرها و ناحیه تناسلی تشکیل می‌شود. کرم حلقوی نام خود را از ظاهر شبه-حلقوی، صورتی و زبر بروی پوست گرفته است. این بیماری بسیار مسری بوده و از طریق تماس مستقیم با پوست یا به اشتراک‌گذاری حوله‌های نَشُستِه انتقال می‌یابد. درمان با استعمال یک پماد ضد قارچ موضعی به مدت ۶-۲ هفته انجام می‌شود.
تریکومونیازیس یا تریک (Trichomoniasis)
همانند شپش عانه، این بیماری رسماً بیماری منتقله مقاربتی – انگلی محسوب می‌شود. تک‌یاخته‌های میکروسکوپی تریک می‌توانند موجب التهاب واژن و ترشحات میزراه در مردان شوند، ولی بااین‌حال تریکومونیازیس عمدتاً بدون بروز هرگونه علائم بالینی بروز می‌نماید.
اگر علائم بروز یابند، معمولاً ۲۸ روز طول می‌کشد تا انسان به میزبانی برای این موجودات کوچک تبدیل شود.
تک‌یاخته‌ای به نام تریکوموناس، موجودی میکروسکوپی است که از طریق تماس جنسی محافظت‌نشده انتقال می‌یابد. این تک‌یاخته‌ها از طریق تماس واژنی، به شکل رابطه جنسی محافظت نشده (زن به مرد، مرد به زن) انتقال می‌یابند. مردان می‌توانند بدون بروز هرگونه علائمی، حامل تریکومونیازیس باشند. با توجه به اطلاعات مرکز کنترل بیماری‌های ایالات متحده، تنها ۳۰% از ۳.۷ میلیون فرد مبتلا از علائم غیرمعمول رنج می‌بردند. در موارد نادری، تمایل به دفع مکرر ادرار یا ترشحات ناچیز میزراه مرد گزارش شده است. از سوی دیگر، زنان ترکیبی از علائم ناخوشایند را به دنبال ابتلا به تریکومونیازیس تجربه می‌کنند. علائم محتمل واژنی زنان حامل تریکومونیازیس به شرح زیر است:
- لکه خونی
- ترشحات بدبو
- تورم و خارش داخلی و بیرونی
- ترشحات زرد یا سبز
همانطور که گفته شد علائم اغلب در طی ۲۸ روز پس از ابتلا ظاهر می‌شوند.
صرف‌نظر از عفونت‌های قارچی، تریکومونیازیس عامل اصلی التهاب و عفونت‌های واژنی است. زنان باردار مبتلا به تریکومونیازیس به احتمال زیاد زایمان زودرس را تجربه کرده و یا نوزادانی با وزن تولد پایین خواهند داشت. خبر خوب این است که آزمایش و درمان تریکومونیازیس، حتی برای زنان باردار، آسان و مؤثر است؛ اما بدون آزمایش و درمان، تریکومونیازیس (حتی اگر علائم به مرور زمان محو شوند) به تهاجم خود ادامه می‌دهد.
یک تست آزمایشگاهی و یک دوز مترونیدازول (بله! این همان دارویی است که دامپزشک برای عفونت‌های انگلی سگ یا گربه تجویز می‌کند!) یا تینیدازول، تنها درمانی است که برای این انگل نیاز است. بااین‌حال، این رژیم درمانی نمی‌تواند از ابتلای آتی به تریکومونیازیس پیشگیری نماید. یک نفر از هر ۵ نفری که تحت درمان تریکومونیازیس قرار گرفته‌اند، دومرتبه به علت عدم درمان شریک جنسی خود، مبتلا شده‌اند.
مرکز کنترل بیماری‌های ایالات متحده در کنار پرهیز از رابطه جنسی، کاندوم‌های لاتکس را به عنوان تنها ابزار اجتناب از ابتلا به تریکومونیازیس معرفی نموده است. همچنین استفاده از کاندوم لاتکس برای زنان نیز مزیتی بزرگ به همراه دارد و پیشنهاد می‌شود که خود زنان، از همسران خود تقاضا کنند تا از کاندوم در طی رابطه جنسی استفاده نمایند.
در کنار استفاده از کاندوم، توصیه می‌شود درصورتی‌که هرکدام از علائم فوق‌الذکر را تجربه کرده‌اید و یا اخیراً آزمایش کامل بیماری‌های منتقله مقاربتی را انجام نداده‌اید، سریعاً به پزشک مراجعه کرده و آزمایش دهید.
[منابع: CDC۱, Condomdepot, CDC۲, Planned Parenthood, Mayo Clinic]
نظرات کاربران