فهرست مطالب
پولیپ رحم
پولیپ های رحم ضایعاتی هستند که به دیواره داخلی رحم متصل می شوند و به داخل حفره رحم امتداد می یابند. رشد بیش از حد سلول ها در پوشش داخلی رحم (آندومتر) منجر به تشکیل پولیپ رحم می شود که به آن پولیپ آندومتر نیز می گویند. این پولیپ ها معمولا غیر سرطانی (خوش خیم) هستند، اگرچه برخی از آنها می توانند سرطانی باشند یا در نهایت به سرطان تبدیل شوند (پولیپ های پیش سرطانی).
اندازه پولیپ های رحم از چند میلی متر – بزرگتر از یک دانه کنجد – تا چندین سانتی متر – اندازه یک توپ گلف یا بزرگتر متغیر است. آنها توسط یک پایه بزرگ یا یک ساقه نازک به دیواره رحم می چسبند. ممکن است یک یا چند پولیپ رحم وجود داشته باشد. آنها معمولا در داخل رحم باقی می مانند، اما گاهی اوقات، از طریق دهانه رحم (دهانه رحم) به داخل واژن می لغزند. بسیاری از زنان علائمی ندارند و برخی نیازی به درمان ندارند. اما پزشکان راه های مختلفی برای یافتن و حذف آنها دارند.
پولیپ های کوچکتر ممکن است هیچ علامتی ایجاد نکنند و اغلب خود به خود از بین می روند. با این حال، پولیپ‌های بزرگتر ممکن است علائم آزاردهنده‌ای مانند دوره‌های قاعدگی نامنظم یا خونریزی بیش از حد شدید در طول قاعدگی ایجاد کنند.
چه کسانی به پولیپ رحم مبتلا می شوند؟
احتمال ایجاد پولیپ رحم در زنان بین ۴۰ تا ۵۰ سال بیشتر از زنان جوان تر است. پولیپ رحم ممکن است بعد از یائسگی ایجاد شود و به ندرت در زنان زیر ۲۰ سال رخ می دهد. در صورت اضافه وزن یا چاق بودن، فشار خون بالا یا مصرف تاموکسیفن، دارویی که برای درمان سرطان سینه استفاده می شود، احتمال ابتلا به پولیپ رحم ممکن است افزایش یابد.
علل ایجاد پولیپ رحم
کارشناسان دقیقاً نمی دانند که چرا زنان به پولیپ رحم مبتلا می شوند. ممکن است این مشکل با تغییرات در سطوح هورمونی مرتبط باشد. هر ماه، سطح استروژن افزایش و کاهش می یابد و باعث ضخیم شدن پوشش رحم و سپس ریزش آن در طول قاعدگی می شود. به نظر می رسد استروژن، که در ضخیم شدن آندومتر هر ماه نقش دارد، با رشد پولیپ رحم نیز مرتبط باشد.
عوامل خطر برای ایجاد پولیپ رحم عبارتند از:
- دوره قبل از یائسگی یا بعد از یائسگی
- داشتن فشار خون بالا
- چاق بودن
- مصرف تاموکسیفن
علائم پولیپ رحم
علائم و نشانه های پولیپ رحم عبارتند از:
- خونریزی قاعدگی نامنظم – برای مثال، داشتن دوره های مکرر و غیرقابل پیش بینی با طول و سنگینی متغیر
- خونریزی بین دوره های قاعدگی
- دوره های قاعدگی بیش از حد سنگین
- خونریزی واژن بعد از یائسگی
- ناباروری
- برخی از زنان فقط خونریزی خفیف یا لکه بینی دارند. دیگران بدون علامت هستند.
۱- سیکل قاعدگی نامنظم شایع ترین علامت پولیپ رحم است. یک سیکل قاعدگی طبیعی ۲۱ تا ۳۵ روز طول می کشد و دوره آن ۴ تا ۷ روز طول می کشد. اگر سیکل قاعدگی نامنظم و غیرقابل پیش بینی باشد، یا اگر قاعدگی بیش از ۷ روز طول بکشد، ممکن است پولیپ رحم داشته باشید.
اگر در حال تلاش برای باردار شدن هستید و نمی توانید باردار شوید یا نمی توانید بارداری را به پایان برسانید، این نیز می تواند نشانه پولیپ رحم باشد. با این حال، به خاطر داشته باشید که دلایل بسیار دیگری وجود دارد که ممکن است در بارداری مشکل داشته باشید.
۲- جریان خود را در طول دوره و بین دوره ها ثبت کنید.
اگر جریان قاعدگی شما به طور غیرمعمولی سنگین است، غیرقابل پیش بینی است، این نیز می تواند نشانه پولیپ رحم باشد. خونریزی یا لکه بینی بین قاعدگی، یا خونریزی پس از مقاربت دخول نیز ممکن است رخ دهد.
به عنوان مثال، فرض کنید اولین روز پریود شما به طور معمول سنگین ترین روز شما است، پس از آن چند روز جریان منظم و سپس چند روز جریان نور وجود دارد. با این حال، در چند ماه گذشته، شما در طول دوره قاعدگی خود به طور پراکنده جریان شدیدتری داشته اید. این ممکن است نشانه پولیپ رحم باشد.
همچنین اگر خونریزی بعد از یائسگی دارید، مهم است که به پزشک خود مراجعه کنید. این ممکن است نشان دهنده فیبروم یا پولیپ رحم باشد یا ممکن است نشانه چیز جدی تری مانند بدخیمی باشد.
۳- ترشحات واژن خود را ارزیابی کنید. ترشحات واژن در طول چرخه قاعدگی متفاوت است. با این حال، اگر ترشحات واژن غیرعادی یا غیرطبیعی دارید، ممکن است نشانه ای از وجود پولیپ رحمی باشد.
عوامل زیادی وجود دارد که می تواند باعث تغییر در قوام، رنگ و بوی ترشحات واژن شما شود، از جمله رژیم غذایی، سطح فعالیت و برخی بیماری های مقاربتی. به عنوان مثال، عفونت قارچی باعث ترشح غیر طبیعی می شود. اگر متوجه ترشحات غیرعادی شدید، ابتدا سعی کنید سایر علل احتمالی را از بین ببرید.
نکته: پولیپ های رحم اغلب هیچ علامتی ندارند. این تنها یکی از دلایل مهمی است که معاینه منظم زنان و زایمان اهمیت دارد. حداقل سالی یک بار برای معاینه سلامت وقت بگیرید.
تشخیص پولیپ رحم
اگر پزشک مشکوک به پولیپ رحم باشد، ممکن است یکی از موارد زیر را انجام دهد:
سونوگرافی ترانس واژینال: یک وسیله باریک و گرز مانند به نام مبدل اولتراسوند در واژن قرار می گیردکه امواج صوتی منتشر می کند و تصویری از رحم ، از جمله داخل آن، بر روی کامپیوتر ایجاد می کند. پزشک ممکن است پولیپی را ببیند که به وضوح وجود دارد یا ممکن است پولیپ رحم را به عنوان ناحیه ای از بافت آندومتر ضخیم تشخیص دهد.
هیستروسونوگرافی یا سونو هیستروگرافی:
این یک روش مرتبط است که ممکن است بعد از سونوگرافی ترانس واژینال انجام شود. یک مایع استریل از طریق یک لوله نازک به نام کاتتر وارد رحم می شود. این مایع باعث می شود رحم منبسط شود و تصویر واضح تری از هر گونه رشد در حفره رحم در طول روش سونوگرافی ارائه می دهد.
هیستروسکوپی: این کار ممکن است برای تشخیص یا درمان پولیپ رحم استفاده شود. پزشک یک تلسکوپ نازک، منعطف و روشن به نام هیستروسکوپ را از طریق واژن و دهانه رحم و داخل رحم قرار می دهد. این کار به آنها اجازه می دهد به بافت پوشش داخلی نگاه کنند. در صورت مشاهده پولیپ می توانند همزمان از ابزارهایی برای برداشتن پولیپ ها استفاده کنند.
بیوپسی آندومتر: پزشک از یک ابزار پلاستیکی نرم برای برداشتن یک تکه بافت از پوشش رحم استفاده می کند. آنها آن نمونه بافت را که بیوپسی نامیده می‌شود، به آزمایشگاه می‌فرستند تا آن را برای سلول‌های سرطانی آزمایش کنند.
کورتاژ: این روش در اتاق عمل انجام می شود، این روش هم می تواند پولیپ را تشخیص داده و هم آن را درمان کند. پزشک از یک ابزار فلزی بلند به نام کورت برای جمع آوری بافت از دیواره های داخلی رحم استفاده می کند. کورت دارای یک حلقه کوچک در انتهای آن است که به پزشک امکان می دهد بافت یا پولیپ را بتراشد. بافت یا پولیپ‌هایی که برداشته می‌شوند ممکن است برای بررسی وجود سلول‌های سرطانی به آزمایشگاه فرستاده شوند.
عوارض پولیپ رحم
بیشتر پولیپ های رحم سرطان نیستند. اما برخی ممکن است بعداً به سرطان تبدیل شوند. اگر یائسگی را پشت سر گذاشته باشید، احتمال این اتفاق بیشتر است. پولیپ ها همچنین می توانند مشکلاتی در باروری ایجاد کنند. آنها ممکن است شما را از بارداری بازدارند یا احتمال سقط جنین را افزایش دهند. این به این دلیل است که آنها می توانند از چسبیدن تخمک بارور شده به رحم جلوگیری کنند یا لوله های فالوپ یا دهانه رحم شما را مسدود کنند.
برخی از مطالعات نشان داده اند که برداشتن پولیپ می تواند به باردار شدن زنان کمک کند. اما هیچ مدرک روشنی وجود ندارد که برای همه کار می کند. درباره راه های افزایش شانس بارداری بخوانید.
پولیپ رحم چگونه درمان می شود؟
اگر پولیپ ها هیچ علامتی ایجاد نکنند، ممکن است نیازی به درمان نباشد. با این حال، اگر پولیپ ها باعث خونریزی شدید در دوران قاعدگی شوند یا مشکوک به پیش سرطانی یا سرطانی بودن پولیپ باشند، باید درمان شوند. در صورت ایجاد مشکلاتی در دوران بارداری، مانند سقط جنین یا منجر به ناباروری در زنانی که می خواهند باردار شوند، باید برداشته شوند. اگر پولیپ بعد از یائسگی کشف شد، باید برداشته شود.
اگر علائمی ندارید و پولیپ سرطانی نیست، ممکن است نیازی به درمان نداشته باشید. ممکن است خود به خود از بین برود. اما اگر یائسگی را پشت سر گذاشته اید یا در معرض خطر بیشتری برای سرطان رحم هستید، پزشک شما آن را حذف می کند.
داروها پروژستین ها و آگونیست های هورمون آزاد کننده گنادوتروپین به کنترل سطح هورمون شما کمک می کنند. آنها ممکن است پولیپ ها را کوچک کنند و علائمی مانند خونریزی شدید را کاهش دهند. اما علائم اغلب با قطع مصرف دارو عود می کنند.
عمل جراحی. پزشکان معمولاً می توانند پولیپ ها را طی همان روش هایی که برای تشخیص آنها استفاده می کنند، مانند هیستروسکوپی یا کورتاژ، خارج کنند. به جای ایجاد بریدگی در شکم، آنها می توانند کورت یا سایر ابزارهای جراحی را از طریق واژن و دهانه رحم وارد کنند تا پولیپ ها خارج شوند. اگر پولیپ‌های شما دارای سلول‌های سرطانی هستند، ممکن است نیاز به جراحی داشته باشید تا کل رحم خود را خارج کنید که هیسترکتومی نامیده می‌شود.
پولیپ رحم در مقابل فیبروم
پولیپ ها و فیبروم ها شبیه هم هستند، اما چند تفاوت وجود دارد. فیبروم ها رشد بیش از حد ماهیچه های داخل دیواره های رحم شما هستند، نه بافت پوشاننده داخل. مانند پولیپ ها می توانند باعث خونریزی شدید شوند. اما آنها همچنین می توانند باعث درد، یبوست و مشکل در ادرار کردن شوند.
آیا می توان از پولیپ رحم پیشگیری کرد؟
هیچ راهی برای پیشگیری از پولیپ رحم وجود ندارد. انجام معاینات منظم زنان و زایمان بسیار مهم است. عوامل خطر مانند چاقی، فشار خون بالا یا مصرف تاموکسیفن برای درمان سرطان سینه ممکن است احتمال ابتلا به پولیپ را افزایش دهد. گاهی اوقات پولیپ های رحم پس از درمان برمی گردند و ممکن است درمان اضافی لازم باشد.
پولیپ ها ممکن است عود کنند، بنابراین اگر تحت درمان قرار گرفته اید، به طور منظم توسط پزشک معاینه شوید.
منابع:
نظرات کاربران